Celem nagany jest reakcja na określone zachowanie urzędnika państwowego i umożliwienie mu naprawienia swojego zachowania. Jeżeli zachowanie, za które wcześniej udzielono pracownikowi nagany, powtórzy się, może to doprowadzić do wypowiedzenia danemu pracownikowi umowy o pracę. Obowiązek udowodnienia, że zarzuty stawiane pracownikowi są prawdziwe, ciąży na pracodawcy.
Przy udzielaniu nagany pracownikowi państwowemu obowiązują inne zasady niż przy udzielaniu nagany pracownikowi samorządowemu. W przypadku pracowników państwowych obowiązuje ustawodawstwo, natomiast w przypadku pracowników samorządowych obowiązują umowy zbiorowe. Zasady te są pod wieloma względami podobne, ale różnią się one tym, czy obowiązują jedynie w stosunku do czasu pracy, czy także w stosunku do życia prywatnego pracownika. W przypadku pracowników państwowych zasady te obowiązują zarówno w miejscu pracy, jak i poza nim, o czym stanowi art. 21 ustawy nr 70/1996 o pracownikach państwowych:
"Jeżeli pracownik jest niepunktualny lub wykazuje inne zaniedbania, niesubordynację wobec poleceń lub zakazów przełożonego, niekompetencję lub niechlujstwo w pracy, nieodpowiednio wykonuje swoją pracę, stawił się w pracy pod wpływem alkoholu lub jego zachowanie albo postawa uznane zostaną za niegodne zajmowanego stanowiska, kierownik instytucji udziela mu pisemnej nagany. O ile to możliwe, zanim udzielona zostanie nagana, pracownikowi należy wcześniej umożliwić przedstawienie swojej strony w sprawie."
W przypadku pracowników samorządowych przepis o naganie obowiązuje tylko w czasie pracy:
"Jeżeli pracownik jest niepunktualny lub wykazał się innymi zaniedbaniami, niesubordynacją wobec poleceń lub zakazów przełożonego, niekompetencją lub niechlujstwem w pracy, nieodpowiednio wykonuje swoje obowiązki w pracy lub stawił się w miejscu pracy pod wpływem alkoholu, kierownik danej instytucji udziela mu pisemnej nagany".
Władze lokalne nie są zatem uprawnione do udzielenia pracownikowi nagany lub rozwiązania stosunku pracy w związku z zachowaniem pracownika poza miejscem pracy, chyba że jednoznaczny zapis na ten temat znajduje się w umowach zbiorowych. Jeśli taki zapis nie istnieje, wypowiedzenie może zostać uznane za bezprawne. Ponadto, istnieje ustawa nr. 37/1993 o postępowaniu administracyjnym, z której wybrane zapisy dodano i opisano w umowach zbiorowych.
Wyjątkiem od tej zasady jest wypowiedzenie pracy, które nie jest bezpośrednio związane z zachowaniem pracownika, np. wypowiedzenie z powodu restrukturyzacji zakładu pracy lub redukcji liczby etatów. W tych okolicznościach nie jest konieczne wcześniejsze udzielenie pracownikowi nagany, aby wypowiedzenie było zgodne z prawem.