Jednym z kluczowych postulatów BSRB jest zapewnienie, aby ludzie mogli godnie żyć ze swoich wynagrodzeń. Badania wskazują, że segregacja rynku pracy ze względu na płeć oraz systematyczne niedowartościowanie tradycyjnych zawodów kobiecych stanowią główne przyczyny nierówności płacowych między kobietami a mężczyznami. Najskuteczniejszym rozwiązaniem problemu nierówności płac w zawodach kobiecych jest stworzenie kompleksowego systemu wyceny wartości pracy, umożliwiającego porównywanie stanowisk o równej wartości w różnych miejscach pracy podlegających temu samemu pracodawcy. BSRB podkreśla konieczność przyspieszenia prac nad opracowaniem takiego systemu w sektorze publicznym, aby jak najszybciej przeprowadzić ponowną wycenę wszystkich stanowisk. Równolegle należy opracować narzędzia i programy szkoleniowe dla menedżerów, które wesprą wdrożenie tego systemu. Dodatkowo, BSRB rekomenduje wprowadzenie modelu negocjacyjnego wzorowanego na systemie stosowanym w Nowej Zelandii, który ułatwia rozpatrywanie indywidualnych roszczeń dotyczących równości płac. System wyceny pracy stosowany przez samorządy również wymaga kompleksowego przeglądu, skoncentrowanego na zasadach równości płac i najnowszej wiedzy. Dzięki tym zmianom pracownicy sektora publicznego i samorządowego mogliby korzystać z miejsc pracy, które gwarantują równość płac, a dyskryminacja płacowa w tych sektorach stałaby się przeszłością.
Około jedna czwarta pracowników na islandzkim rynku pracy to imigranci. Badania wskazują, że imigranci zarabiają średnio mniej niż osoby urodzone na Islandii, są często nadmiernie wykwalifikowani w stosunku do wymagań swoich stanowisk pracy oraz częściej doświadczają naruszeń praw pracowniczych. W ostatnich latach znacznie wzrósł odsetek imigrantów wśród osób zarejestrowanych jako bezrobotne. Rząd, związki zawodowe oraz całe społeczeństwo ponoszą odpowiedzialność za stworzenie atmosfery sprzyjającej włączeniu społecznemu. Aby poprawić sytuację imigrantów, konieczne jest podjęcie szeregu działań, takich jak uproszczenie procesu uznawania wykształcenia, zapewnienie skutecznego przepływu informacji o społeczeństwie islandzkim i prawach na rynku pracy, a także oferowanie bezpłatnych lekcji języka islandzkiego w godzinach pracy.
BSRB domaga się wyrównania różnic w wynagrodzeniach między sektorem publicznym a prywatnym, zgodnie z umową dotyczącą świadczeń emerytalnych z września 2016 roku. Chociaż podjęto kroki we właściwym kierunku poprzez zawarcie dwóch tymczasowych porozumień, BSRB podkreśla konieczność przyspieszenia tych działań, osiągnięcia długoterminowego porozumienia oraz pełnej eliminacji różnic w wynagrodzeniach między sektorami. Jednocześnie należy ustanowić formalną politykę płacową, która zapewni zrównoważony rozwój wynagrodzeń w sektorze publicznym i prywatnym po wyrównaniu różnic. Taka polityka jest kluczowa dla utrzymania sprawiedliwości płacowej i długofalowego rozwoju obu sektorów.
BSRB domaga się, aby państwo i samorządy wprowadziły jasne zasady dotyczące minimalnej liczby pracowników, co pozwoli zapewnić bezpieczeństwo zarówno pracownikom, jak i ich podopiecznym. Takie rozwiązanie zmniejszyłoby obciążenie pracą, poprawiłoby warunki pracy oraz stworzyło środowisko zgodne z zaleceniami Inspekcji Pracy (Vinnueftirlitið). Dodatkowo przyczyniłoby się do przestrzegania przepisów dotyczących czasu na odpoczynek. Proponowane zasady powinny obejmować nie tylko sektor publiczny, ale także instytucje prywatne i firmy realizujące umowy o świadczenie usług na rzecz podmiotów publicznych. Dzięki temu standardy pracy i bezpieczeństwa byłyby jednolite i skutecznie egzekwowane w całym systemie.
Skrócenie tygodnia pracy
BSRB odniosło historyczny sukces, negocjując skrócenie tygodnia pracy do 36 godzin. Skrócenie to powinno zostać zapisane w prawie, gwarantując, że tydzień pracy dla pracowników w systemie zmianowym wynosi 80% czasu pracy pracowników w systemie dziennym, bez obniżki wynagrodzeń. W najbliższych latach należy kontynuować działania na rzecz dalszego skracania czasu pracy, dążąc do tygodnia pracy trwającego 32 godziny oraz wprowadzenia urlopu zimowego dostępnego dla wszystkich pracowników. Takie zmiany przyczynią się do poprawy jakości życia i dobrostanu pracowników, wspierając równowagę między życiem zawodowym a prywatnym.
Krótszy tydzień pracy przyczynia się do większej satysfakcji z pracy i wyższej produktywności, jednocześnie redukując stres związany z godzeniem życia zawodowego i rodzinnego. Poprawia on też zdrowie pracowników, zwiększa ich ogólny dobrostan oraz wspiera równy podział obowiązków domowych i opiekuńczych. Dzięki skróceniu tygodnia pracy rośnie uczestnictwo kobiet na rynku pracy, a także zmniejsza się tendencja do normalizowania pracy na niepełny etat wśród kobiet, wynikająca z ich odpowiedzialności za rodzinę. Te zmiany wspierają równość płci i zrównoważony rozwój społeczny.